Santorini na własną rękę. Tani sposób na zwiedzanie wyspy

Last Updated on 15 marca 2020

Zima potrafi przytłoczyć. Szczególnie szara, deszczowo-mroźna i pełna smogu. Jest jednak sposób żeby z nią wygrać – uciec! Tak na chwilę.
Jednym z moich ulubionych kierunków jest Grecja. Zimą, a więc poza sezonem jest autentyczna, wolna i przede wszystkim tania. Jak tanio spędzić czas na kalderze aktywnego wulkanu polukrowanej śnieżnobiałymi domkami? W tym wpisie postaram się przedstawić wspaniałość “najpiękniejszej wyspy świata”, mityczną Atlantydę w pozytywnym, niedrogim świetle.

1. Przylot.

Zaplanuj wyjazd na okres zimowy – zimą, późną jesienią oraz wczesną wiosną ceny lotów na południe są bardzo tanie!
Z Polski na Santorini można się dostać z wielu lotnisk z przesiadką w Atenach, a połączenia obsługiwane są przez cały rok.
Ja połączyłem odwiedzenie stolicy Grecji z podróżą na Thirę (to druga nazwa Santorini). Swój wyjazd zaplanowałem na marzec, ceny biletów wyglądały następująco:

• Kraków – Ateny: 106 zł
• Ateny – Santorini: 19 € = 80 zł
• Santorini – Ateny: 19 € = 80 zł
• Ateny – Kraków: 129 zł

Przy okazji wycieczek zorganizowanych do Grecji (m.in. na Kretę) biura podróży oferują fakultatywne 1-dniowe (bądź dłuższe) rejsy na Santorini, jednak moim skromnym zdaniem taka opcja jest sporą stratą pieniędzy – krótki rejs to wyłącznie malutkie muśnięcie tej perły.

2. Nocleg.

Pozasezonowa Thira zachęca niskimi cenami. Wybierając jednak miejsce, w którym chcecie się zatrzymać zwróćcie uwagę na odległość od lotniska i głównych atrakcji. Wschodnia część wyspy to zdecydowanie nudne wioski kurortowe, oferujące tanie pokoje w hotelach z basenami – tam nie doświadczycie piękna tej małej wyspy, a w chłodnych porach nie skorzystacie także z morskich kąpieli i opalania (choć ja podczas wędrówek spaliłem się mocno..). Wyjątkiem jest wioska Perissa i Kamari leżące u stóp góry Profiti Ilia, na której znajdują się pozostałości antycznej Thiry.
Transport publiczny na wyspie działa całkiem dobrze, jednak do pewnych godzin – późnym wieczorem siatka połączeń się urywa.
Przy wyborze pokoju polecam rozglądać się w miejscowościach Thira oraz Imerovigli, a dla podróżników z grubszymi portfelami – w pocztówkowej Oii.
Ja za 3 noce w tradycyjnym, białym domku w stolicy wyspy – Thirze zapłaciłem 393 zł (pokój 2-osobowy) = 131 zł/noc = 65,50 zł os/noc.

3. Atrakcje wyspy.

Teraz część najprzyjemniejsza – po co w ogóle przyjeżdżać na Santorini?
Kiedy po powrocie opublikowałem marcową galerię z wyjazdu od razu podchwyciły ją portale internetowe, również zagraniczne, które opisywały fenomen “opuszczonego Santorynu”. Faktycznie po rozmowach z lokalsami dowiedziałem się, że w sezonie ta wyspa to jedno wielkie mrowisko i diametralnie różni się od marcowej, spokojnej wysepki. Ale przejdźmy do rzeczy. Powierzchnia Thiry to nieco ponad 77 km kwadratowych – dla porównania Kraków zajmuje 327 km kwadratowych.

Na wyspie znajduje się kilka miejscowości z tradycyjnymi białymi zabudowaniami w stylu cykladyjskim oraz kościołami o niebieskich kopułach spływającymi majestatycznie po klifie do dna wulkanicznej kaldery. Najbardziej zjawiskowe z nich to:

• Oia (wymawiaj Ia) – której panoramy znaleźć można w większości katalogów turystycznych, a po wpisaniu w google hasła “Grecja” jest pierwszym wynikiem wyszukiwania grafiki. Nic dziwnego – jest zarówno wizytówką Hellady, jak i jednym z najbardziej charakterystycznych miejsc Europy. Wielu kojarzy się ona z luksusem i względną niedostępnością z racji wysokich cen – z jednej strony to prawda, noclegi w Oii są kosmicznie drogie, a domki bardzo ekskluzywne, ale ceny w sklepach po sezonie nie należą wcale do wysokich.
  Specyficzne dla wyspy śnieżne domy z kolorowymi dodatkami, wąskie chodniki, po których nie sposób przejechać samochodem w połączeniu z surowym zboczem wulkanu komponują bardzo oryginalny krajobraz.
  Jednym z must-see, dla którego przyjeżdżają tutaj ludzie z całego świata jest zachód słońca, a ten w Oii jest wyjątkowy! Szczególnie znanym miejscem do podziwiania wieczornych spektakli są ruiny bizantyjskiej twierdzy.Złota łuna słońca rozlewająca się ponad krajobrazem Oii oraz jednym z jej najsłynniejszych zabytków – kościoła zwanego Trzeba Błękitnymi Kopułami, to marzenie wielu fotografów.
  Po zmroku puste uliczki wyglądają równie bajecznie.
  Dość problematycznie wygląda powrót z Oii do innych miejscowości wyspy, ponieważ ostatnie autokary poza sezonem odjeżdżają tuż po zachodzie słońca. Istnieją jednak prężnie działające wypożyczalnie samochodów, niestety wszystkie wymagają sporych depozytów, a po drogach nie porusza się wcale wiele pojazdów.

• Thira – stolica wyspy o tej samej nazwie. Centrum, które jest najlepiej skomunikowane z całym Santorynem. Tam znaleźć można markety, wiele sklepów oraz restauracji w przystępnych cenach, a także unikatową cykladyjską zabudowę.
  
• Pozostałe malownicze miejscowości to: Imerovigli – wioska znajdująca się pomiędzy Thirą, a Oią, Pyrgos – położona wewnątrz wyspy oraz wyrastająca na południu – Akrotiri.

Wyspa o bogatej historii geologicznej ma do zaoferowania bardzo wiele również od strony naturalnej.

• Jednym z ciekawszych, zapierających dech w piersiach doświadczeń jest spacer po krawędzi spadającej do krateru kaldery – jednej z największych na świecie, której średnica przekracza 10 km. Po wyspie wytyczono sieć szlaków, z których najbardziej fascynującym jest ten prowadzący z Thiry do Oii krawędzią klifu. Jego długość to ok. 10 km, a szacowany czas przejścia ok. 3h. Przed marszem warto zaopatrzyć się w odpowiednie obuwie, ponieważ miejscami szlak prowadzi przez grząski teren zasypany pumeksem oraz ostre kamienie.
  
• Na środku kaldery można zauważyć dwie wysepki, które ukształtowały się na skutek erupcji wulkanu – Nea Kameni oraz Palea Kameni. Na większą wyspę – Nea Kameni organizowane są rejsy, podczas których można doświadczyć prawdziwie księżycowego, jałowego krajobrazu oraz spróbować kąpieli w gorących  wulkanicznych źródłach. Tak wyglądają piorunujące zachody słońca nad młodszymi siostrami Santorynu podziwiane z głównej wyspy archipelagu, które jesienią, zimą i wiosną są szczególnie spektakularne.
  
• W Imerovigli spotkać można kolejną ciekawą geologiczną formację – Skaros. Jest to wystająca ku morzu skała, na którą prowadzi ciekawy, zróżnicowany szlak. Znajdowała się na niej średniowieczna fortyfikacja. Było to moje pierwsze fizyczne spotkanie z formacją wulkaniczną na wyspie, a trek po skałach i sypkim pumeksie w towarzystwie jaszczurek był ciekawym doświadczeniem. Skała jest popularnym miejscem do spędzania wieczorów z widokiem na chylące się ku horyzontowi słońce.
  Dla mniej aktywnych zachody słońca nad Skaros można obserwować z Thiry, gdzie prezentuje się moim zdaniem najdostojniej.
  
• Najciekawszymi geologicznymi atrakcjami południa wyspy są kolorowe plaże: biała, czerwona oraz czarna. Można dostać się do nich komunikacją publiczną. Do czarnej plaży przy Mesa Pigadia (restauracja, punkt orientacyjny) z przystanku autobusowego w Akrotiri należy przejść 4 km (spacer przez winnice jest bardzo przyjemny), stamtąd można dostać się po kolei na białą plażę (Kambia) oraz czerwoną. Wśród tych trzech zdecydowanie największe wrażenie robi ta czerwona, z pionowymi, wysokimi ścianami wiszącymi nad głowami odwiedzających, które w części osunęły się do morza.
  
  Na wyspie znajduje się kilka czarnych plaż, prócz wspomnianej występują one we wschodniej części wyspy, m.in. w miejscowości Perissa.
• Opisując mityczną Atlantydę nie można nie wspomnieć o historycznym dziedzictwie, które pozostawili po sobie mieszkańcy antycznego Santorynu. Na wyspie można odwiedzić parę stanowisk archeologicznych. Najbogatszym z nich jest prehistoryczne miasto Akrotiri – kompleks znajdujący się w pobliżu miejscowości o tej samej nazwie oraz w sąsiedztwie Czerwonej Plaży. Ze śladami po legendarnej kulturze odwiedzający zetkną się także na górze Profitis Ilias, gdzie odkryto pozostałości starożytnej Thiry.

4. Ciekawostki:

1. W kranach na Santorini płynie słona woda. Na wyspie praktycznie nie ma źródeł słodkiej wody (występują 3, jednak nie są one w stanie zaspokoić potrzeb  jednocześnie mieszkańców i turystów), jest ona dostarczana z innych części Grecji. Dla potrzeb higienicznych i rolniczych odsala się wodę morską, jednak jej słony smak pozostaje.
2. Jak już wspomniałem – latem wyspa przypomina mrowisko – ulice i plaże są pełne turystów, natomiast poza sezonem można doświadczyć tam pustki. Miejscowości przypominają wtedy plac budowy – szczególnie późną zimą i wiosną, kiedy po zimowych deszczach należy na nowo odmalować śnieżnobiałe budynki i niebieskie kopuły.
   
3. W prawosławny Wielki Piątek w miejscowości Pyrgos ulice rozświetlane są tysiącami pochodni, a uroczysta procesja z ogniem jest tradycyjnym i bardzo mistycznym upamiętnieniem męki Jezusa Chrystusa. Oto film przedstawiający to wydarzenie:
   [youtube https://www.youtube.com/watch?v=9O8kkAp33Bg&w=560&h=315]
4. Santorini uważane jest za mityczna Atlantydę. Wielu naukowców i badaczy najczęściej wskazuje własnie to miejsce jako legendarną krainę obfitości, zamieszkiwaną niegdyś przez niezwykle, jak na tamte czasy rozwiniętą cywilizację, opisywaną przez Platona, zniszczoną przez naturalne żywioły.
5. Wybuch wulkanu na Santorini (prawdopodobnie ok. 1600 roku p.n.e.) był jedną z największych erupcji  i katastrof naturalnych w historii ludzkości. Po olbrzymim wybuchu wyspa pozostawała niezamieszkana przez ok. 300-500 lat.

Santorini było moim marzeniem od dziecka. Doświadczenie tej wyspy trudno porównać do czegokolwiek innego. Zapewne sezonowy przepych i letnia komecjalizacja tego skrawku lądu wyrastającego z błękitu Morza Egejskiego odbiera prawdziwego uroku, jednak poza sezonem robi piorunujące wrażenie. Jest to jedyne miejsce, które odwiedziłem, wyglądające dokładnie tak samo na zdjęciach, jak w rzeczywistości. Piękno wyspy w połączeniu z jej tragiczną przeszłością i mistyczną, legendarną historią to unikat. Nie dziwi więc, że Thira jest dumnym reprezentantem kontynentu europejskiego na całym świecie.